De juf vertelde dat één jongetje uit de klas maandag op school kwam die afgelopen zaterdag jarig was geweest. De juf feliciteerde hem en hij keek vol verbazing naar de juf: ‘Ik? Jarig? Dat heeft mijn moeder helemaal niet gezegd’. Zijn verjaardag wordt thuis niet gevierd, maar op school mag hij wel trakteren.

Als hij dinsdag ook geen traktatie mee heeft op school, besluiten de juffen met elkaar voor hem een traktatie te regelen. Op donderdagochtend gaat één juf met hem naar de winkel om zowel een traktatie als ballonnen te halen. Om 9 uur loopt hij ontzettend trots de klas in met een versierd dienblad vol lekkers. De hele klas is blij, maar vooral het jongetje glimlacht van oor tot oor. Er wordt hartelijke voor hem gezongen. Cadeautjes heeft hij niet gekregen en een kinderfeestje zit er voor hem ook niet in. In sommige culturen worden verjaardagen niet zo gevierd, dus misschien is dit ook in zijn situatie het geval, maar aan de andere kant weten we dat er weinig te besteden is thuis, dus dat dit ook aan de hand kan zijn. Hoe kunnen we zorgen vanuit de gemeente dat de potjes die we hebben zoals ‘Jarige Job’, zoals het traktatiepakket van de Voedselbank terecht komen bij kinderen zoals dit jongetje? En als de juffen met elkaar concluderen dat ze zelf traktaties gaan kopen, kunnen we daar als gemeente ook snel op inspelen? Nog veel vragen, maar het is het uitzoeken waard!

Iris Korvemaker
Beleidsadviseur Gemeente Utrecht
Onderwijsambassadeur in groep 5 - OpDreef - Overvecht