Gepubliceerd op: 14-01-2022

Ik heb elke kleine pauze pleinwacht. Dit betekent dat je naar buiten gaat om de boel een beetje in de gaten te houden. Andere juffen en meesters kunnen dan even kort wat eten en moeten in de grote pauze naar buiten. Ik ga soms met lichte spanning naar buiten, want wat er gebeurt op het schoolplein is onvoorspelbaar.

De ene keer spelen ze met veel plezier, maar soms kan het ook uitmonden in een grote ruzie. Huilende of boze, scheldende kinderen als gevolg. En wat doe je dan als juf? Vanuit ‘de vreedzame school’ hebben de kinderen geleerd dat ze in principe eerst naar de mediatoren gaan. De mediatoren (herkenbaar op het schoolplein met een geel hesje waarop staat: mediator) hebben geleerd hoe ze conflicten op moeten lossen. Komen ze hier niet uit, dan schakelen ze een juf in. Ook hebben ze de ‘theorie’ van conflicten oplossen geleerd in de klas.

En gaat dat in de klas voorbeeldig tijdens een oefensetting bij de les ‘vreedzame school’, de praktijk is ingewikkelder. Als juf probeer ik de kinderen op zo’n moment te herinneren aan wat ze geleerd hebben over conflicten oplossen, maar in hun boosheid lukt het soms even niet om helder na te denken en al deze ‘omgangsregels’ te herinneren. Je kan dan denken dat het kind óf niet opgelet heeft bij de les, óf misschien gewoon geen zin heeft om erover na te denken. Maar soms kan het ook zijn dat het hoofd écht te vol zit met emoties om na te denken. En wat doe je dan?

Deze vraag staat ook vaak centraal in mijn werk bij Volksgezondheid. We weten dat het inwoners met (geld)stress vaak niet lukt om bepaalde doelen te halen. Hun hoofd zit immers zo vol met (geld)zorgen dat ze daardoor niet meer goed nadenken over andere dingen die ze belangrijk vinden, zoals bijvoorbeeld hun gezondheid. We proberen deze inwoners niet meer te stimuleren om gezonder te leven, aangezien ze daar toch geen ruimte voor hebben in het hoofd, maar eerst de stress te laten zakken. Even op adem komen. Ook merk ik dat ik dit nu vaker doe met de kinderen op het schoolplein. Eerst de boosheid laten zakken, dan pas praten, overgaan tot actie of reflecteren. Het lijkt zo simpel, maar ook die praktijk is ingewikkelder

Iris Korvemaker

Beleidsadviseur Gemeente Utrecht
Onderwijsambassadeur in groep 5 - OpDreef - Overvecht