Dag 1 begint relaxed. We starten als juffen, want ja dat ben je vanaf de eerste minuut, gezellig op de gang met een kop ‘lerarenthee’. De kinderen druppelen vanaf 10 over 8 binnen. Ze geven ons een boks, zeggen ‘goedemorgen’ en gaan aan het werk. De kinderen weten precies wat er van ze wordt verwacht. Op het digibord staat de taak en een timer. Wij nemen ondertussen de dag door en er is ruimte voor een enkele ouder om kort iets te bespreken.
Als de tijd om is, start juf klassikaal. We beginnen vandaag, vanwege mijn eerste dag, met het kennismakingsspelletje ‘twee waarheden en een leugen’. Iedereen schrijft op een papiertje twee waarheden en een leugen. Daarna gaan we in tweetallen in gesprek om de leugen te achterhalen. Ai, dat valt nog niet mee. De leerlingen hebben dit duidelijk eerder gedaan en weten heel goed hoe de ander om de tuin te leiden.
Na deze leuke binnenkomer, gaan we verder met taal. Het bijvoeglijk naamwoord als voltooid deelwoord staat op het programma. ‘Ho, wacht even’, denk ik bij mezelf… ‘wat precies?’. Ik kan me niet herinneren dat ik dit ooit zo heb geleerd. Gelukkig wordt me al snel duidelijk hoe dit werkt en kan ik de leerlingen vervolgens ook prima helpen. Was wel even vergeten dat namen ook zelfstandige naamwoorden zijn 😉.
Hoe anders is dat met rekenen, dat na de pauze op het programma staat. Na een paar voorbeeldsommen op het digibord, gaan de leerlingen zelfstandig aan de slag. Het is een pittig onderdeel, breuken, en er zijn heel veel leerlingen met vragen. Ik kom dus als geroepen, nou ja, in theorie dan. Ik heb namelijk geen idee hoe ik ze dit moet uitleggen. Daar besluit ik maar eerlijk over te zijn en samen met een van de leerlingen ga ik naar juf Lilian. Lilian lacht en zegt ‘ja dat begrijp ik dat je dit niet gelijk snapt’ en legt het ons uit. Daarna kan ik verder, maar eerlijk is eerlijk, het blijft lastig.
Mijn inzicht van deze dag: kinderen kunnen en weten veel meer dan ze denken. Veel leerlingen komen naar me toe en zeggen ‘ik snap er niets van!’. Dit blijkt negen van de tien keer totale onzin. Omdat ik de manier van rekenen zelf ook niet helemaal beheers, vraag ik ‘hoe begin je?’. De meeste kinderen weten dit wel en samen komen we er vervolgens wel uit. Ik besluit het als een ‘win-winsituatie te zien’! Het zelfvertrouwen van de leerlingen groeit en ik leer zelf ook nog iets.
Ik ondersteun groep 8 van juf Lilian op basisschool De Ontdekking in Almere. Ooit werkte ik als docent aardrijkskunde op een middelbare school. Sindsdien heb ik de wens om ooit nog ‘iets’ met onderwijs te gaan doen, naast mijn huidige baan als strategisch adviseur bij gemeente Almere.
